stilstaan

Wow, wat hebben er gisteren veel mensen op mijn blog gekeken! Veel dank voor jullie interesse, ik hoop dat je nog af en toe een kijkje komt nemen :)

Vandaag voel ik me vrij goed. Maar dat verschilt per dag. Soms kan ik wel een uur bezig zijn op fysio, en soms ben ik na een half uurtje licht 'sporten' al uitgeput. Ik vind het fijn om naar fysio te gaan, het helpt me met opbouwen. Vroeger sportte ik 5x per week. Ik mis de trainingen, de wedstrijden en mijn ploeggenootjes. Met fysio moet ik alles weer opbouwen, ik hoop ooit het sporten weer op te kunnen pakken. Op fysio lopen de oudjes me er helaas nog steeds uit, maar er zit progressie in. Langzaam, maar zeker!

De laatste dagen had ik veel hoofdpijn, maar dat is vandaag eindelijk afgezakt. Misschien ga ik vanmiddag nog wel even de stad in, iets wat ook bijzonder is voor mij. Als je zo lang alleen de muren van je eigen kamer ziet, wordt alles buitenshuis bijzonder. Buiten is alles veranderd. Daar heb ik nog wel eens moeite mee. Voor mij lijkt het alsof de wereld een jaar stilgestaan heeft. Ik stopte met sporten, activiteiten, met naar school gaan... alles wat ik leuk vond werd me afgenomen. Ik stond stil. Nu begin ik voorzichtig weer een beetje mee te draaien, in een wereld die zonder mij verder gegaan is. Mijn vriendinnen zitten een klas hoger, ze praten over andere dingen. De stad ziet er anders uit, mijn jongere zusje wordt groot en gaat al naar de 2e, in mijn sportgroepje zitten andere mensen.

Natuurlijk heb ik niet stilgestaan. Het voelt alleen maar zo. Ik heb ondertussen veel geleerd, over het leven, en over de ziekte van lyme. Ik kan nu veel beter van kleine dingen genieten. Een vriendin die op bezoek komt, een leuke mail, tweehonderd meter wandelen in het bos, een paar noten kunnen spelen op mijn viool, dan ben ik de hele dag gelukkig. Dat zal me altijd bijblijven.